اینترنت اشیا

سلام به کاربران خوب وبلاگ مدرسه ی اشتغال مبحث امروز راجع به تکنولوژی جذاب اینترنت اشیا است.

 

اینترنت اشیا

اصطلاح «اینترنت اشیاء» اولین بار توسط کوین اشتون در سال ۱۹۹۹ بکار برده شد
و برای نخستین بار توسط انتشارات مؤسسه MIT به دنیا معرفی گردید
و جهانی را توصیف کرد که در آن هر چیزی، از جمله اشیا بی جان، برای خود هویت دیجیتال داشته باشند
و به کامپیوترها اجازه دهند آن‏ها را سازماندهی و مدیریت کنند.
تعاریف زیادی از اینترنت اشیا وجود دارد
و این همه تعاریف و دیدهای مختلف همه به ایده ی نام گذاری چند وجهی آن برمیگردد.
اینترنت اشیا از دو کلمه تشکیل شده است که کلمه ی اول به دیدگاه شبکه گرایی و مفهوم اینترنت تاکید دارد.
درحالی که کلمه دوم به حرکت به سمت اشیا عمومی که در یک بسته ی مشترک قرارگرفته اند تاکید دارد.
در واقع معنی اصلی اینترنت اشیا را میتوان یک شبکه جهانی از اشیاء مرتبط در نظر گرفت که هر یک دارای آدرس مختص به خود هستند.

که بر اساس قراردادهای استانداردشده‌ای با یکدیگر در ارتباط هستند.
آدرس‌دهی منحصر به فرد، نمایش و ذخیره‌سازی اطلاعات تبادل شده در اشیاء، موضوعات چالش‌برانگیزی است
که سومین دیدگاه از «اینترنت اشیاء» یعنی معناگرایی را در برمی‌گیرد.

 

 

 

به طور کل، مفهوم اینترنت اشیا اتصال دستگاه های مختلف به یکدیگر از طریق اینترنت است.
به کمک اینترنت اشیا برنامه ها و دستگاه های مختلف می توانند
از طریق اتصال اینترنت با یکدیگر و حتی انسان تعامل و صحبت کنند.
برای نمونه می توان به یخچال های هوشمند که به اینترنت متصل اند
و شما را از موجودی و تاریخ انقضا مواد خوراکی داخل یخچال با خبر می سازند اشاره نمود.

در واقع، اینترنت اشیا شما را قادر می سازد تا اشیا مورد استفاده خود
را از راه دور و به کمک زیرساخت های اینترنتی مدیریت و کنترل کنید.

اینترنت اشیا برای ادغام مستقیم دنیای فیزیکی و سیستم های مبتنی بر کامپیوتر فرصت هایی ایجاد می کند، سیستم هایی مانند؛
خودروهای هوشمند، یخچال های هوشمند و خانه های هوشمند که این روزها در مباحث و مجالس مختلفی به آن ها اشاره می شود.
و لازم است که بدانید همه این دستگاه ها در زیر مجموعه اینترنت اشیا قرار می گیرند.

­

 

 

عموما دو حالت مختلف برای ارتباطات اشیاء تعریف می‌کنند: ۱- شی به انسان ۲- شی به شی

ارتباطات شیء به انسان و انسان به شیء به‌وسیله تکنولوژی‌ها و برنامه‏ های کاربردی به وجود آمده‌اند.
که انسان به‌وسیله آن‌ها با اشیاء ارتباط برقرار می‌کنند و بالعکس.
این ارتباط کنترل از راه دور اشیاء توسط انسان و ارسال گزارشات اشیاء به انسان شامل موقعیت، وضعیت و اطلاعات سنسور است.

ارتباطات شیء به شیء، شامل تعدادی تکنولوژی و نرم افزار می‏ شود.
که اشیاء روزمره بدون دخالت و واسطه انسان با دیگر اشیاء ارتباط برقرار می‌کنند.
این اشیاء می‌توانند اشیاء دیگر و وضعیت موجود را پایش کرده و اعمالی به‌منظور اصلاح وضعیت انجام دهند.
و در صورت نیاز پیام‌هایی به انسان صادر نمایند.

امروزه بسیاری از اشیاء روزمره میکروکنترلرهایی را در خود جای داده‌اند.
و رابطه های ارتباط بی‌سیم به شکل فزاینده‌ای به آن‌ها الحاق می‌گردند.
به این میکروکنترلرها حافظه، نرم‌افزار، راه‌اندازها و مدارات واسط سنسورها افزوده شده‌اند.
و با اضافه کردن یک رابط شبکه افراد و اشیاء می‌توانند از طریق اینترنت اشیاء مانیتور و کنترل نمایند.
نرم‌افزارهایی که در سرورها و یا اشیاء مستقر شده‌اند، می‌توانند با دخالت و یا بدون دخالت انسان مراحل کاری را انجام دهند.

 

نتیجه گیری:

ودر آخر این محبث کاملا به روز و جذاب باید گفت که اینترنت اشیا ارتباط انسان با اشیا بی جان را ممکن میساز.
و امکان ارتباط برقرار کردن با اشیا را به انسان میدهد.
و در آینده ارتباط بسیار زیادی با وسیله ها خواهیم داشت.
و راحت تر میتوانیم آنها را با استفاده از اینترنت اشیا مدیریت و کنترل کنیم .